فقط بابا می تواند من را از خواب بیدار کند

بلند می شوم، او هم بلند می شود، دلم نمی خواهد پدر که نابیناست بیاید دم در و بچه های سرویس او را ببینند. تند می روم کفش هایم را پایم می کنم. مامان دم در اتاق می ایستد. او توی حیاط جلوتر از من ایستاده است. حتی دمپایی هایی را که مامان برایش خریده بود پایش کرده است. می گوید: ببینم هم قد من شده ای یا نه؟ می گویم: خداحافظ. می گوید: صبر کن بند یکی از کفش هایت باز است فکر می کنم پای راستت است مامان هاج و واج نگاهش می کند، من خشکم می زند. خم می شوم. بند کفشم را می بندم. سرویس باز هم بوق می زند.