خورشید کالسکه سوار(ویژه نابینایان)

هنوز هم خیلی از انسان‌ها از شب و تاریکی می‌ترسند و خیال می‌کنند تاریکی پر از روح، شبح و موجودات پلید و ترسناک است. از زمان‌های خیلی دور انسان‌ها باور کرده بودند که روز و روشنایی خوب و نیکو است و به خدایان مهربان تعلق دارد؛ به همین دلیل هم افسانه‌های زیادی درباره‌ی خورشید ساخته بودند. در یکی از این افسانه‌ها، خورشید هر روز صبح در کالسکه‌ای که دیده نمی‌شود، می‌نشیند و از شرق آسمان تا غرب آن سفر می‌کند. اما بر اثر این سفر طولانی خسته می‌شود و بعد از آن که پشت کوه‌های بلند غروب می‌کند، شب تا صبح استراحت می کند‌‌ تا خستگی‌اش را از تن بیرون کند. در این افسانه‌ها ماه هم مقدس است؛ چون ماه با نور خود دیوها، پلیدی‌ها و اهریمن‌ها را می‌ترساند و پس می‌زند. در قرآن داستان گفت‌وگوی حضرت ابراهیم (ع) با کسانی که خورشید، ماه و ستاره‌ها را مقدس می‌دانستند، آمده است.